Gectigimiz Uc Ayda Neler Yaptik?

Sevgili Dostlar,

Uzun zamandir gunlugumde yeni bir yazi yayinlamadim. Amerika'ya gelmek uzere yola cikmadan once basladigim bu internet guncesi, ne yazik ki bir kac yazi ekledikten sonra oylece birakilip unutulacakmis gibi gozukmeye basladi.. Yola cikarken, daha once de belirttigim gibi her hafta bir degerlendirme yazisi yazmayi ummustum. Ilk haftalarda yerlesme yorgunlugu icerisinde aksadiktan sonra, okulun yogun temposu arasinda kayboldu. Sonra sanki her ay en azindan bir yazi yazacagimi dusunmustum. Ancak bundan bir onceki yazim, digerlerine gore oldukca az goruntulendi ve neredeyse hic yorum almadi. Hem konusu belki biraz sikici idi, hem de dili sanirim biraz karisikti. Bir de, o yaziyi yayinladigim esnada, bir kac haftalik yogun bir calisma temposundan yeni cikmistim. Internet uzerinde uc haftalik bir yokluktan sonra feyzbuk sayfama yapistirdigim baglanti daha onceki yazilarima ilgi gostermis olan bir cok kisi tarafindan gorulmemis olabilir. Bu ilgi azalmasi, yazilarima devam etmek icin hevesimi tahminimden de cok kirdi.

Bundan baska, Kasim ayi, artik yavas yavas dusunce ve duygu dunyamizin daha fazla burada kurdugumuz iliskilere donmeye basladigi bir doneme de denk geliyordu. Artik hatiramizin derinliklerindeki ya da cevrimici aglarin bagladigi dunyanin obur ucundaki dostlarimizin yani sira, buradaki hayatimizi birlikte surdurdugumuz arkadaslarimizla olan paylasimlarimiz gundemimizi daha cok doldurmaya baslamisti. Bunun uzerine tabii doktora programinin hic azalmayan yogunlugu; donem sonu calismalarinin teslim zamanlarinin gelmesi ile artan sinirsel gerilimim ve artan calisma temposunu da eklemek gerekiyor. Nihayet donem arasinin rahatliginda, bir de ustune gundelik hayatin temposundaki hafiflemeyle yasantimizda birikmis olanlari bol bol, ardi ardina yazdigim yazilarla paylasmayi ummustum. Binghamton'daki guzide evimizde gecirdigimiz su gectigimiz haftayi umdugum kadar verimli kullanamadim. Ama en azindan hatiratimi sevdiklerimle paylasabilmek icin yasadiklarimizin genel bir oykusunu yazmak isterim..

Bir Hafta Sonu Kacamagi'nin Agir Bedeli ve Akademik Bedenin Terbiye Edilmesi

Sevgili Dostlar,

Adet oldu, her yazıma başlarken biraz çalışma temposunun yoğunluğundan bahsediyor gibiyim. Ancak daha önceden bu 'işi', akademinin bir parçası olma ya da lisans üstü eğitim görme işini yaparken alışık olduğum davranış kalıplarından oldukça farklı bir düzende hareket ettiğimden düşünsel zeminde bu düzeneğe alışmam sanırım biraz zaman alıyor. Daha önce de belirtmiştim ya, programın gerektirdiği çalışma temposuna yetişebilmek için neredeyse sürekli bir şekilde çalışmak çalışmak ve çalışmak gerekiyor. Buna rağmen Ekim'in başında bir haftasonu kaçamağı yapmaya karar vermiştik. Dönemin ilk çeyreği boyunca yoğun bir şekilde çalıştığım ve derslerde de kısmen bir başarı göstermiş olduğumu düşündüğümden, bir haftasonunu farklı bir şekilde değerlendirebilmeyi göze alabileceğimi düşünmüştüm. Tabii bu kaçamak bana beklediğimden pahalıya mal oldu..

Agir Baslayan Bir Doktora Programinin Kiskacinda

Sevgili Sanal Gunlugum,

Sanma ki seni ihmal ediyorum, ya da aklimda degilsin. Hep aklimin on satihlarinda, dolanip duruyorsun. "Yazmaliyim", "su konulardan bahsetmeliyim" diye dusunup duruyorum. Sonra belki 'mukemmeliyetcilik takintisi' belki gercekten ciddi bir zaman ayiramiyor olmak arasinda, surekli erteliyorum yeni basliklari yazmayi. En sonunda, arayi buldugum, elimi de zorladigim su esnada, nasil dokuluyorsa artik dusuncelerim; fazla olcup bicmeden; yapisini kurup bicimini dogrultmaya calismaya ugrasmadan, oylece yazamaya karar verdim.

Bir kac hafta once, yine yeni bir yazi hazirlamak uzere basina oturdugumda daha onceden neler yazdigima bir bakmayi dusundum. Yola cikmadan hemen once yazdigim yazida okul okumak istemiyor olabilme hissimize dair duydugumuz sikintilardan bahsediyor oldugumu gorunce bir anlamsiz geldi. Kısa bir sure durakladim. Bir insan neden okumak istemeyebilir ki? Hele de ben, nasil olup da okumak istemeyebilecekmisim gibi dusunmusum kendimi? On plandaki dusuncelerimizde acik olarak farketmesek bile, dusuncelerimizin zeminini sekillendiren arka plandaki hissiyatlarimiz bazen ne kadar hizli degisebiliyor oyle degil mi?

Binghamton'a gelisimiz.. (nam-i diger Emine Hanim vaki-asi)

Sevgili Dostlar..

Hayatta bir cok durum hakkindaki ongorulerimizde oldugu gibi; bu gunceyi kullanma bicimim hakkinda dusunduklerimin de tam anlamiyla gercege donusememis olmasini gormek sasirtici olmasa gerek. Yola cikmadan once bu gunceyi tutmaya 'buyuk bir ciddiyetle' basladigimi not dusmus, kafamda da en azindan haftada bir kez yeni bir degerlendirmeyi yazmayi uygun gormustum. Ancak Amerika'ya ilk geldigimiz donemdeki sikisiklik boyle bir cabaya musade etmedi. Arada dusunup de yazamadigim metinleri, kisa araliklarla yazip yukleyerek araligi kapatmayi dusunuyorum.

Gunce ile ilgili bir diger nokta ise daha fazla insana hitap edecek sekilde, genel olarak dusunsel degerlendirmelerimi iceren metinleri yazmayi dusunmemdi. Ancak kisisel olarak neler yasayip gordugumuze dair de bir cok arkadas ve tanisin merak ve sorulari ile karsilasiyoruz. Bu surecte, sanal sohbet ortaminda tek tek hikayeleri bastan anlatmak yerine derli toplu birer metin olarak kaleme almanin daha etkili bir yontem olabilecegini dusundum. Ancak bu noktada guncenin kamusallik durumunu yeniden degerlendirmek gerekiyor. Kisisel anilar olarak nitelendirilebilecek kucuk hikayeleri, sanal bir platformda kitlelere acik bir sekilde paylasmanin ne anlami olabilir? Ya da tanisiklik seviyemizin cok az oldugu, hatta hic olmadigi insanlarin da ilgisini cekebilecek bir yorum sayfasi ortaya cikarmayi dusunurken bu tip yazilarla bu amactan uzaklasabilir miyim dersiniz? Belki daha sonra icerikleri ve hitap edebilecekleri insanlarin miktari acisindan yazilari siniflandirmayi deneyebilirim. Yine de bu siniflandirmanin ne olcude bu gunce acisindan ongordugum amaclara ulasmama fayda saglayabilecegi konusunda supheliyim.

Bunca uzunca giristen sonra nihayet bu metnin icerigi olarak baslik konusuna giris yapabilirim. Guzide sehrimiz Binghamton'a gelisimizde yasadigimiz hayal kirikligi, sarsinti ve zorluklarla beraber birdenbire, cok tesadufi sekilde sartlarin nasil degistiginin ilginc oykusunu, kesintiden sonrasini takip edecek, merak eden dostlarla  paylasmayi umuyorum..

Uzunca Sürecek Bir Yola Çıkarken..

Dile kolay, beş sene sürecek bir program..

Yola çıkmamıza iki gunden az bir zaman kala, gecenin ucunde; yine uykusuz, duzensiz ve yorgun bir halde, ama ciddiyetle başlıyorum bu paylaşımsal gunceyi tutmaya.

Kafamda bu ilk yazıda tartışmak üzere bir şablon oluşturmuştum gectigimiz haftalarda. Otuz yasindan sonra, yeniden bir baska egitim programina basliyor olmanin anlami; universite egitiminin ve onu takip eden lisans ustu egitim sureclerinin toplumsal iliskiler icerisinde, en azindan bizler icin degisen anlamlari uzerine bazi dusunceleri paylasmayi dusunmustum.


Ancak, Ankara'dan Istanbul'a geldigim, ve yola cikamaya hazirlandigim su iki gunde garip bir duygu yogunlugu icerisinde buldum kendimi, kafa karisikligi ve uyku duzensizligi de cabasi. Buna ragmen, internet uzerindeki bu gunceye ilk notumu Turkiye'den ayrilmadan yazmanin cok onemli oldugunu dusundugum icin, yine de bir seyler yazip yayinlamaya karar verdim.